Panama Pictures laat zich inspireren door het mysterie van de tijd.
Alles is voortdurend in beweging. Niets blijft ooit hetzelfde, ook al is niet elke verandering waarneembaar. We kunnen de klok niet stilzetten. De uren ontglippen ons vaak, maar lijken op andere momenten weer elastisch. We zijn bang de tijd te verliezen.
Maar gaat tijd wel voorbij, bestaan de uren wel buiten onszelf?
In het voorjaar van 2020 werkten choreograaf Pia Meuthen en haar performers aan een nieuwe voorstelling over deze thematiek, The Future is not what it used to be, toen het coronavirus toesloeg.
De lockdown maakte de ervaring van tijd voor iedereen indringender, zette de repetities stil en gaf aanleiding om op zoek te gaan naar een andere vorm dan een voorstelling. Het idee voor een expo was geboren: The Future is not what it used to be / Part One.
Op vijf levensgrote videoschermen, begeleid door een soundscape, onderga je het mysterie van de tijd in beeld, muziek en tekst. Je bepaalt zelf je tempo bij Part One; je wandelt langs de indringende films die je dichtbij de performers en hun wereld brengen. De wekenlange isolatie die voorafging aan de opnames vindt zijn weerklank in film en tekstfragmenten. De uitdijende tijd wordt tastbaar, een pulserende beweging lijkt te worden doorgegeven van scherm naar scherm. De tijd is niet te stoppen en de beweging evenmin.
De soundtrack bestaat uit een mix van tekstflarden en een nieuwe spannende compositie van huiscomponisten Strijbos & van Rijswijk en muzikant en componist Davide Bellotta. De audio is zo opgesteld en bestuurd dat het je een ruimtelijke ervaring geeft. De plek waar je staat, bepaalt wat je hoort.