De wereld wankelt. Terwijl politici eindeloos discussiëren en zich laten verleiden door een machtsspel dat vooral verliezers kent, balanceren we op de drempel van de toekomst – kwetsbaar en verlangend naar houvast.
Met het publiek op de kade doemt in de verte een imposante, strak wit vormgegeven varende trap op. Erop: zes performers die in een spannende dans de dialoog aangaan met het kantelende object, terwijl muzikanten op een drijvend plateau live de zinderende dynamiek begeleiden met een combinatie van zang, trompet, gitaar, analoge synthesizer en tekstsamples van speeches van politici.
Al snel blijkt hoe wankel de trap is: als één van de opvarenden zich naar de andere kant verplaatst, kantelt het geheel en moet de rest onmiddellijk reageren om niet uit te glijden en in het water te vallen. Er staat dus veel op het spel, het risico is continu voelbaar voor het publiek.
The Weight of Water is ermee een spannende, poëtische dans/circusvoorstelling op het water. Die een streven naar macht zien, maar ook de afhankelijkheid toont – van elkaar, en van grotere oncontroleerbare elementen.
Triomf
In 2019 was de varende trap Triomf van beeldend kunstenaar/architect Rob van Dam onderdeel van Bosch Parade, de stoet drijvende kunstwerken met Jheronimus Bosch als inspiratiebron.
Choreograaf Pia Meuthen, die in haar werk dans en circus in dialoog laat treden met een architectonische scenografie, was direct gefascineerd door de theatrale zeggingskracht van Triomf. “De varende trap is een prachtig kunstwerk dat talloze mogelijkheden in zich herbergt om bespeeld te worden. Het nodigt uit tot dans en acrobatisch gebruik, zowel erbovenop als aan de zijkanten. De punt torent zes meter boven de waterspiegel uit. De enorme impact van de kanteling schept voor de performers een grote fysieke uitdaging. De dreiging eraf te vallen is reëel, de instabiliteit versterkt zowel de kwetsbaarheid van de performers als hun wisselende machtsverhoudingen.”
Elke beweging op de trap vraagt om een reactie van alle dansers, waardoor er overal tegelijk iets moet gebeuren. Een interessante uitdaging voor choreograaf Meuthen, die er goed in geslaagd is de spanningsopbouw van circus en de zeggingskracht van dans te verenigen in dit spektakelstuk van drie kwartier. […] Door de samenwerking van het zestal kan Triomf woest op en neer gaan, in perfecte balans komen, iemand opheffen of doen vallen. Elk moment van ‘unity’ krijgt een zorgvuldige opbouw, zodat je steeds dat fijne ‘ooh’ en ‘aah’-gevoel krijgt als iets is gelukt. (Theaterkrant)
Visueel hoogtepunt van het driedaagse, uitverkochte Down The Rabbit Hole dit jaar: een dansvoorstelling op een kantelende trap in het meer aan het festivalterrein. In de invallende schemer zagen toevallige voorbijgangers de silhouetten van zes dansers in een choreografie van Pia Meuthen. (NRC)